Het Nibud heeft een onderzoek gedaan naar ‘De financiële gevolgen van scheiden‘. Daaruit blijkt dat vrouwen het na een scheiding financieel vaak veel zwaarder hebben dan de ex-man. Dit geldt vooral voor gescheiden moeders, bij wie de kinderen blijven wonen. Die werken meestal parttime en verdienen daardoor niet veel. Kinderalimentatie blijkt vaak niet geregeld te worden: maar in de helft van de scheidingen worden afspraken gemaakt over kinderalimentatie. Bij samenwonende partners die uit elkaar gaan zelfs nog minder… Partneralimentatie komt nog minder voor. Pfffff daar schrik ik toch wel even van.
Dat doen ‘wij vrouwen’ toch behoorlijk belabberd. Als je besluit samen door het leven te gaan moet je goede afspraken maken. En niet alleen over hoe allerlei zaken geregeld moeten worden als je happy together bent. Juist wat er financieel gebeurt als je samen toch niet happy genoeg blijkt te zijn moet je afstemmen. Helemaal als er kindjes komen. In de praktijk komt het er dan immers vaak op neer dat de vrouw minder gaat werken en dus ook minder gaat verdienen. Dat heeft gevolgen voor het gezinsinkomen, daar wordt wel over nagedacht. Maar het heeft ook gevolgen voor de situatie na een scheiding. Heel direct, en ook indirect - denk eens aan de pensioenopbouw!
Wat me erg treft in het verhaal van het Nibud is het volgende: “Als redenen voor het ontbreken van alimentatie wordt het meest genoemd dat de partner niet betaalt of dat er geen contact meer is met de partner.” Je besluit samen kinderen op de wereld te zetten. Dan moet je er toch ook samen voor zorgen? Ook als je niet meer als partners verder wilt, de kinderen blijven je kinderen. En dus moet je er samen voor zorgen dat je ze geeft wat je ze kúnt geven. Dan mag het niet zo zijn dat de man, die niet de zorg voor de kinderen heeft, het financieel ruimer heeft dan de vrouw die de kinderen thuis heeft. Daar kan ik me boos over maken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten