In De Telegraaf lees ik een artikel over huiseigenaren in financiële problemen, die hun bank willen gaan vervolgen om gedwongen verkoop te voorkomen. Dat gaat me toch weer duidelijk te ver. En natuurlijk is het advocatenkantoor van Dion Bartels er weer bij betrokken... why am I not surprised?
Er is geen discussie over dat er talloze hypotheken zijn waarbij de bank de normering van de Gedragscode Hypothecaire Financieringen heeft overschreden. Als het goed gedaan is, heeft de adviseur in het dossier daarvoor altijd een motivering opgenomen. En heeft de klant bovendien een handtekening gezet op een formulier waarop vermeld stond dat de hypotheek hoger was dan door de Gedragscode werd voorgeschreven. Ik weet niet uit mijn hoofd hoe lang die regels al gelden, voor oudere dossiers is het wellicht anders.
Maar dan nog. In de praktijk is het die klant die hemel en aarde beweegt om een hypotheek van een bepaalde hoogte los te peuteren. De Gedragscode interesseert ze helemaal niets. Ze willen die woning kopen en de financiering is een noodzakelijk kwaad. Als een bank dan oordeelt dat ze het risico wel willen aangaan om die hypotheek ook te verstrekken, en daar goede redenen voor heeft, kan het niet zo zijn dat de klant dan geen eigen verantwoordelijkheid meer draagt.
De bank heeft nu eenmaal het recht om de woning te verkopen als de klant de lasten niet betaalt. Dat recht kan in mijn ogen niet ingetrokken worden omdat de hypotheek achteraf toch te hoog bleek. Wanneer nemen mensen nu eens hun eigen verantwoordelijkheid voor hun eigen financiële zaken?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten